Sacrum: niemy świadek historii Łodzi

Istnieje podanie, że kościół przeniesiono w ciągu jednego dnia.

Kościół św. Józefa pierwotnie nosił tytuł Wniebowzięcia NMP.
Budowa pierwszego, drewnianego kościoła miała miejsce ok. 1370r.
Ufundował go właściciel Łodzi biskup Zbylut Gołańczewski i ulokowano w okolicy dzisiejszego skrzyżowania ulic Zachodniej i Lutomierskiej. Różne klęski, pożary, najazdy spadające na miasto przyczyniły się do upadku i zaniedbania tej świątyni.Z fundacji biskupa kujawskiego Antoniego Ostrowskiego wybudowano w latach 1765 - 1768 nowy kościół na solidnym, murowanym fundamencie.
Usytuowano go w pobliżu na tzw.Górkach Plebańskich (dziś Plac Kościelny.) Łódź do XVIII w. była niewielką osadą rolniczą, toteż mały kościółek wystarczał potrzebom duszpasterskim. Od roku 1835 do 1837 rozbudowano go. Został wydłużony i oszalowany. W 1880 r. parafia liczyła już 6 tys. wiernych.
Łódź stawała się ruchliwym ośrodkiem przemysłowym.
Wobec tych wyzwań postanowiono w 1881 r. znowu rozbudować kościół. Prace jednak okazały się niewystarczające. Podjęto decyzję o postawieniu nowego okazałego kościoła murowanego. Władze carskie nakazały starą świątynię wyburzyć. Wówczas proboszcz ks.Jan Siemiec wpadł na pomysł, by kościół przenieść na nowe miejsce.

Wybrano cmentarz przy ul. Ogrodowej, na którym od 1856 r nie chowano zmarłych. Władze carskie poinformowano, że po przeniesieniu w głównym ołtarzu umieści się obraz św. Mikołaja, przed którym będzie można zanosić modlitwy za cara Mikołaja I.Pomysł się powiódł. I tak po 123 latach drewniany kościół zmienił miejsce swej lokalizacji.

Istnieje podanie, że kościół przeniesiono w ciągu jednego dnia. Uczynili to pracownicy pobliskiej fabryki Izraela Kalmanowicza Poznańskiego.

Po złożeniu całości 21 maja 1888 r. został poświęcony przez arcybiskupa warszawskiego Wincentego Teofila Chościak Popiela i nadano mu tytuł św. Józefa. Odtąd był kościołem filialnym parafii Wniebowzięcia NMP.

W latach 20-tych XX w. firma św. Wojciecha w Poznaniu wykonała pięć nowych ołtarzy do kościoła. Ich fundatorem był
I. K. Poznański - współwłaściciel pobliskich zakładów.
Obecnie sławiąca miasto Łódź - MANUFAKTURA
widniejąca na zdjęciu.

Kolejna rozbudowa miała miejsce w 1957 r. Rozpoczęto ją bez zgody władz. Poszerzono m. in. kaplice boczne i wstawiono w nich drzwi. Następne lata związane są z remontami, malowaniem kościoła, wykonaniem polichromii itp. Te różne pace spowodowały, że kościółek zatracił swój pierwotny charakter. Mimo tego przyciąga swą niepowtarzalnością, urokiem, wyglądem nie pasującym do architektury wielkiego miasta.

Niemy świadek historii Łodzi,

pamiętający rozbiory Polski i powstania narodowe.