Sacrum: Anielin - Szaniec mjr Hubala

mjr Henryk Dobrzański - Hubal

1897 - 1940

"Broni nie złożę. Munduru nie zdejmę.

Tak mi dopomóż Bóg."

Kiedy przebrzmiały echa wystrzałów ostatniej bitwy Hubalowego oddziału

i wieści o śmierci majora Hubala obiegły całą okolicę,

do miejsca w którym zginął mjr. Dobrzański udał się szesnastoletni Zygmunt Laskowski,

najbliższy sąsiad sosnowego młodnika, w którym miały miejsce tragiczne wydarzenia.

Zastał tam dwa końskie trupy. Jednym z nich był „Demon”- koń majora.

Do końca wojny młody Laskowski opiekował się miejscem śmierci Hubala

oznaczając je w widoczny sposób.

Również na podwórku gospodarstwa Laskowskich w miejscu gdzie Niemcy położyli zwłoki majora, po przeniesieniu ich z zagajnika,

stanął brzozowy krzyż.

W czerwcu 1945 roku, do anielińskiego lasu, miejsca ostatniej bitwy Hubalczyków z Niemcami, przybyło kilku z nich, z byłym adiutantem majora Hubala Henrykiem Ossowskim na czele. Laskowski pokazał zaznaczone przez siebie miejsce.

Uznano to za miejsce w którym poległ major Hubal.

Potwierdził to Ossowski ("Dołęga"), który był naocznym świadkiem śmierci majora.

W miejscu tym umieszczono prosty, brzozowy krzyż i tabliczkę z napisem następującej treści:

„Tu poległ w bohaterskiej walce z najeźdźcą major Dobrzański Hubal.

Rok 1940.

Cześć Jego Pamięci”.

Od tej pory, co roku, w niedzielę najbliższą daty śmierci majora, przybywali tu jego byli podkomendni, by uroczyście uczcić rocznicę jego bohaterskiej śmierci.

Razem z majorem poległ tam także kapral Antoni Kossowski „Ryś”.

Walające się wokół kości zastrzelonych koni, zebrali harcerze w jedno miejsce i obłożyli kamieniami. Odtąd zagajnik koło Anielina na zawsze stał się miejscem pamięci narodowej

a Zygmunta Laskowskiego uznano za honorowego Hubalczyka i wyróżniono odznaką honorową „1939-1940 „Hubalczycy”.